Bonensoep

Afgelopen zondag hebben wij bij Savvas gegeten. Een gezellig Grieks buurtrestaurant. Het eten is daar beter dan in Griekenland zelf, zonder iets van de autenticiteit in te leveren (weten wij nu). Wij hadden er al eerder gegeten, dus ik wist al van te voren wat het worden zou: Mezze!
Ik had gekozen voor het menu van de chef: een keuze aan diverse mezze, met vooraf een kippen-citroen soepje, Kotosoupa. Hierna kwam het echte werk. Onze tafel werd volgezet met allemaal verschillende hapjes. Dit keer dus de keuze van de chef. Zelf had ik een andere gemaakt, maar zo eet je nog eens wat anders.
Wat stond er op tafel: Tzatziki, Florinis, Spanakopita, Dolmades, Gigantes, Briam, Soutsoukakia, Kotopoulo Boutakia,Gyros, Luganiko tiganito, Ingemaakte kool en natuurlijk patat en brood.
Ik had als toetje Kefaita, bladerdeeg gebak gevuld met een notenmengsel en honing met vanille-ijs en een toefje slagroom. Het toetje had van mij wel wat groter gemogen. Ik ben gek op dat zoete gebak sinds onze reizen in het Midden Oosten. Erbij dronken wij Griekse huiswijn en Grieks bronwater. Het was dezelfde wijn die wij ook in Griekenland gedronken hebben. Al met al een smakelijke avond.

Gisteren heb ik met een clubje studievrienden gegeten bij de IJkantine in Amsterdam Noord. Aanvankelijk hadden wij het Wilhelminadok in gedachten, maar na het lezen van de moordende recensies op internet zie: "Slechtste restaurant van de stad", kozen we voor de IJkantine.

De IJkantine is een brasserie in de oude Baanderij, een restant van de De Nederlandse Dok en Scheepsbouw Werf. Je kan hier eten in een grote industriële ruimte met prima zitjes en eten aan een tafeltje met geweldig uitzicht op Amsterdam. Het voorgerecht was geroosterde geitenkaas met honing en pijnboompitjes op een bed van sla (die erg lekker aangemaakt was).
 Gevolgd door wilde zalm met kruidenrisotto en groene asperges. Het is nog geen aspergetijd, maar ze waren tot mijn verrassing lekker en knapperig. De zalm was naar mijn smaak iets te gaar, wat jammer was. Al met al hebben we lekker gegeten, dit restaurant is zeker een bezoek waard.

Ter ere van de restaurantweek hebben wij gegeten bij Chang-I. Een chinees restaurant met pretenties. Dat blijkt uit de website (klikken op de titel van dit bericht) maar ook uit het menu zoals dit op hun website staat. Ik was dus wel nieuwsgierig. Chang-i is geen goedkope chinees, zoveel was wel duidelijk, maar is het eten de prijs waard. De restaurantweek is een prima gelegenheid om dat uit te proberen. Hierboven het menu.
Met de amuse werd meteen de toon gezet: heldere misosoep met tahoe en shitake. Een half glaasje met wel smakelijke maar niet bijzondere lauwe soep.  Daarna kwamen de voorgerechten. Er werd ook nog de gelegenheid geboden om een extra tussengerecht te bestellen, mar daar hebben wij geen gebruik van gemaakt. Net een dure vakantie achter de rug, dus we moeten zuinig zijn :-)
De voorgerechtjes zagen er prachtig uit. In niets doet de presentatie denken aan onze buurtchinees. We kregen een lekkere gamba, een flauw tongrolletje dat wel erg gaar was, en een overheerlijke sushi, hier sandwich genoemd van rijst, zalm en tonijn. Dat schept verwachtingen voor het vervolg, de Hereford ribeye.
Chang-i is duidelijk een restaurant voor vleeseters. Wij kregen een royale plak ribeye met een miezerig (maar wel weer mooi) takje groen en een likje saus.
Ik had graag wat meer groente bij mijn eten gehad en dan wat minder vlees. Het was een dikke plak, niet al te mals vlees, pech?  Op de foto is goed het kleine stukje groen te zien en dat het echt een dikke plak vlees was. Ik denk dat dit gerecht beter tot zijn recht komt als het vlees wat dunner gesneden wordt en meer van de lekkere saus met vijf kruidenpoeder.
Het dessert was een plaatje. Een half bolletje hard kokos ijs, een wolkje kerrie mousse en een lepeltje aardbeien met balsamico en muntblad gegarneerd met druppels chocoladesaus en een gebakken spaghettistengel van deeg. Met het ijs was, buiten dat het hard was, niets mis. De kerriemousse was vreemd, een soort mascarpone met kerrie, maar niet vies. Het kleine lepeltje aardbeien heerlijk.

Chang-i heeft zijn visitekaartje gegeven. Het was een menu van wisselende kwaliteit en zeker niet Chinees zoals wij die kennen van de buurtchinees. Het menu deed eerder aan als fusion. Invloeden vanuit Japan maar ook de gewone Franse keuken met een oriëntaalse "twist". Misschien dat we nog eens gaan, maar dan a la carte.

Natuurlijk hebben wij souvenirs meegenomen van onze vakantie. Na enige research blijken dit, volgens kenners, de beste Ouzo merken te zijn. Mini en Metaxa. Zelf drink ik het niet, de Ouzo is voor mijn lief. Zelf heb ik liever wat anders.
Ik ben een wijndrinker, dus heb ik een flesje Retsina meegenomen. Retsina zo'n beetje de goedkoopste wijn die je kan kopen. Het heeft ook geen gewone kurk, maar een kroonkurk en wordt in flesjes van een halve liter verkocht.
Ook heb ik een potje Macedonische Tahin meegenomen. Het is veel fijner van substantie dan de gewone Tahin. Tahin is een belangrijk bestanddeel van Baklava.
Ik neem eigenlijk van iedere vakantie wel een fles olijfolie mee. Dit is olie van Kalamata olijven, de lekkerste Griekse olijven. Kalamata olijven zijn groot en diep zwartpaars en heerlijk vlezig. Voor de eerstvolgende Moussaka!
En bierblikjes, heel veel bierblikjes. Grieks bier, bier gebrouwen in Griekenland en een paar merken die nog niet in Ruuds verzameling voorkwamen.
Het leverde ons een extra bagagecontrole op, maar gelukkig werd de lading goedgekeurd en kon onze bagage zonder problemen mee naar huis.

Ik maak al vele jaren thuis Moussaka. Ik doe dat met een recept van Hugh Jans en op het gevaar dat ik menig Griek tegen de schenen schop, dat is de lekkerste Moussaka!
In de Ouzerie hebben wij Moussaka gegeten en die was wel aardig. De dag erna aten wij in een Grieks restaurant Moussaka want wij wilden vergelijken. Dat werd bovenstaande Moussaka en dat was geen succes.
In de beide Moussaka's die wij gegeten hebben wordt aardappel gebruikt. In mijn recept (van Hugh Jans dus) alleen aubergine. De opbouw van de Griekse Moussaka is onderop een gehaktmengsel met kruiden, een dun laagje aubergine, daar bovenop een laag aardappelschijfjes en daar weer bovenop een dikke bechamel die getopt wordt met een dunne tomatensaus. Mijn recept bestaat uit een laagje gehakt met kruiden, een laagje aubergine, een laagje bechamel en dan weer een laagje gehakt, laagje aubergine, laagje bechamel en tot slot een topping van geraspte kaas en geen aardappel. Ik weet niet wat nu authentiek is, maar de mijne is echt lekkerder, probeer het maar.

Een dag hebben wij gegeten in een traditionele Griekse Ouzerie. Het was wel spannend want wij kunnen geen Grieks lezen. Daar heeft men een eenvoudige oplossing voor. De kelner komt met een grote schaal met daarop een keur aan hapjes en dan kiezen maar.
Hier zie je Spinakopitta, geroosterde aubergine, worstjes, gehaktballetjes, Tzatziki en niet op de foto, maar wel gegeten: Moussaka.
Tenslotte kregen we nog een soort cake van griesmeel en rozijnen, bestrooit met notengruis en poedersuiker.
Ook op onze laatste avond in Athene hebben wij Mezze gegeten. Dit keer werden ze allemaal tegelijk op een schaal voor ons neergezet en konden we zelf pakken.
We kregen Griekse salade met Feta, dolmas, gebakken kaas, een kaas en een spinziepasteitje, Tzatziki, Taramosalata en Keftedes.

Bij het ontbijt kon iedere ochtend een keuze gemaakt worden uit diverse cakes of ander (Grieks) gebak. Mijn favoriet waren deze heerlijke gebakjes van draadjesdeeg met pruimen in suikerstroop.
Als je in een Grieks koffiehuis, restaurant of café iets besteld krijg je als eerste een groot glas water aangeboden. Als je geluk hebt is het bronwater, maar het kan ook gewoon leidingwater zijn. Je wordt er niet ziek van, maar het heeft een lichte chloorsmaak en dat is niet lekker.

Oudheden maken hongerig, hier onze Griekse lunch (mezze), auberginesalade, met brood, gekruide gehaktballetjes en patat.

De porties zijn enorm groot, deze lunch was dus tegelijk ons diner. Nadat we dit ophadden kon er echt niets meer bij.
Hier nog een foto van de heerlijke ronde broodjes waar ik eerder over schreef, plus onze voorraad Griekse (Macedonische) baklava en chocoladekoekjes.

Overal op straat kom je in Athene broodventers tegen. Stalletjes die verschillende soorten  ronde broodjes verkopen. Eenvoudige met sesamzaad, of hartige en gevulde broodjes met chocolade of pudding. Omdat de broodjes rond met een gat zijn, worden ze om een stok gestapeld, zoals hierboven.
Naast de broodkraam stonden deze fruitkramen, met hoog opgetaste aardbeien, sinaasappels, rode appels en peren. Je krijgt er meteen trek van. Ik heb later een broodje gekocht, samen met wat andere Griekse specialiteiten.

Ontbijt in een hotel is bijna altijd heerlijk. Het kan variëren van eenvoudig tot luxe en alles er tussen in. Ik heb ontbeten met oud brood en een flauw plakje kaas, maar ook met zalm en vers sap.Het ontbijt in het hera hotel is een Europees ontbijt. Dat is aan een kant jammer, ik lust best graag Feta en Olijven bij mijn ontbij. Maar er waren er croissants, Griekse kaaspasteitjes,
en heerlijke dikke Yoghurt met noten en honing, heerlijk. Er kon daarnaast nog gekozen worden uit diverse soorten brood en beleg en cake. Ik ben geen echte cakeliefhebber, dus die heb ik laten staan. Later in de week waren er heerlijke Griekse baklava gebakjes, maar nu nog niet.

De eerste dag van onze vakantie in Athene hebben wij vanwege het gemak gegeten in ons hotel. Het Hera Hotel. In de recensies op internet was het hotel aanbevolen als een prima plek met goede kwaliteit eten en een mooi uitzicht op de Acropolis. En dat klopt. Hierboven staat mijn voorgerecht: geroosterde groenten met kaas. De naam van de kaas ben ik vergeten, maar het was een soort stevige Feta, qua textuur had het wel wat van koemelk mozzarella, maar smaakte pittiger.
Ruud had gekozen voor gerookte zalm met toast. Hij was erg tevreden, maar het was net als mijn voorgerecht, wel veel! Hierna kwamen nog de hoofdgerechten:
Varkenshaas voor mij en runderfilet voor Ruud met natuurlijk patat!
Ik kan niet zeggen dat het gerechten uit de Griekse keuken waren, wel smakelijk maar niets bijzonders. En het uitzicht? Dat was inderdaad heel mooi.
Hier een foto die wij gemaakt hebben vanuit het restaurant. De Acropolis was inderdaad niet ver van het hotel verwijderd. Jammer genoeg hadden wij een kamer op de derde etage, en dus niet dit uitzicht, maar wel een balkon!

Onderweg naar Athene kregen wij in het vliegtuig de kleinste broodjes uit mijn carrière voorgezet. Weliswaar verpakt in een bruin zakje met een prachtig verhaal over een oud familiebedrijf, dat sinds een poosje wereldwijd gegaan was met hun kwaliteitsproducten.
In het zakje zaten twee mini puntjes: een met kaas en een met kalkoenham.
Zuinigheid met vlijt, zou je misschien denken, maar dit is domweg krenterigheid. Een ding is zeker, voor het voedsel maak je zeker geen vliegreis!