Bonensoep

Afgelopen zondag hebben wij ter ere van een verjaardag, gegeten bij Hachi. Een tamelijk nieuw "all you can eat" restaurant in Diemen. Ze hebben een formule die ons eerst wel wat uitknobbelen kostte:
Je mag vier keer (vier gangen) maximaal vijf gerechten van de kaart kiezen, als je die op hebt, mag je een nieuwe gang kiezen.
Ik koos als voorgerecht voor sushi.
Daarna een lekker Misosoepje
Daarna gebakken groenten,
en tahoe
met een garnalenspiesje.
Om af te sluiten met meer groenten en een kokossoepje met coctailfruit. Dat heb ik niet gefotografeerd. Je mag inderdaad zoveel eten als je lust. Laat je wat staan, dan moet je bijbetalen. Zo wordt het vreselijke bestellen, maar niet eten afgestraft.
Ondanks de formule, die toch snel doet denken aan veel flauwe hap, is dat bij dit restaurant niet zo, het is goedkoop en goed. Het eten is vers en lekker. Het is geen Okura, maar dat kan je ook niet verwachten voor 28,80 euro p.p. Aanrader!

Hierboven een muntje, met een intrigerende opdruk: aan de ene kant "Nordsud" en aan de andere zijde een kokje met zijn armen over elkaar.
Waar doet dit aan denken? Inderdaad aan de Brasserie Nordsud van Paul Bocuse in Lyon. Of ik daar geweest ben? Was het maar waar. Het is een muntje gevonden op de Reguliersgracht in Amsterdam.

Wat is de betekenis van dit muntje. Is het een herinnering, een bewijs van reservering of gewoon een reclamemuntje voor in je winkelwagen? Wie het weet mag het zeggen.

Afgelopen woensdag heb ik met twee collega's gegeten bij de Ysbreeker. Een restaurant dat zich beroept op een historie die teruggaat tot de 18e eeuw. Om heel eerlijk te zijn heb ik daar niet veel van gemerkt. Het eten was smakelijk, maar zeker niet bijzonder.

Voorafkregen we drie broodjes, met lekkere, fruitige olijfolie. jammer genoeg werd dit gedurende de maaltijd niet verder aangevuld.

Indachtig mijn goede voornemens, had ik gekozen voor een vegetarisch gerecht: Artisjok á la Barigoule. Jammer genoeg bevatte het bord dat ik voorgezet kreeg, welgeteld 4 stukjes Artisjok. Dat was toch wel wat anders dan verwacht. In alle recepten die ik ken wordt echt veel meer Artisjok verwerkt. Een tegenvaller.

De tegenvaller werd een beetje goedgemaakt door het toetje: Kokos parfait. Een taartje van kokos parfait omhuld door (harde) bittere chocolade. Een lekkere afsluiting van een vooral gezellig etentje.

Begin juni zijn wij een weekje naar Toscane met vakantie geweest. Wij logeerden in een fantastische villa met zwembad en een olijvenboomgaard omringd door bossen die in de verte deden denken aan een tropisch oerwoud.

De laatste dag van ons verblijf hebben wij met de familie gegeten in de Osteria del Buongustaio in Mazza e Cozzile. Een echte aanrader, niet duur maar wel heerlijk! Als voorgerecht (primi) had ik de pasta met een saus van eekhoorntjesbrood en truffel, heerlijk! Ook de gerechten van de anderen zagen er niet slecht uit.
Hierboven het brood en polenta dat de hele maaltijd vergezelde.

Mijn neef koos voor antipasto van verschillende worst en hamsoorten met olijven .

Mijn zus de bruschetta

En mijn broer voor de diverse kleine hapjes als voorgerecht.

Voor secundo (het hoofdgerecht) was ik even mijn goede voornemen vergeten om geen vlees meer te eten en koos voor de kalfscarpaccio. Ik kreeg een groot bord met carpaccio met daar bovenop een laag rucola en plakjes parmezaan. Het bord werd apart vergezeld van olie en balsamico.
Mijn zus koos voor de gegrilde tonijn. Plakjes mooi gegrilde tonijn op een bedje van groente.

De contorni bestond uit gegrilde groenten en (natuurlijk) patat.

Voor het dessert (dolce) koos ik de panna cotta met chocoladesaus. Zachte, romige panna cotta met een koude saus van bittere chocolade.

Een heerlijk maal in een onopvallend restaurantje in een klein stadje in Toscane.
Kom je in de buurt, vergeet dan geen bezoek te brengen aan Rocco en Michela in hun Osteria, het is de moeite meer dan waard.

De tijd dat je in vliegtuigen een maaltijd geserveerd kreeg is lang geleden. In het vliegtuig onderweg naar Florence serveerde Alitalia een zakje zoete of zoute koekjes, en een drankje naar keuze. Ik koos voor zoute koekjes en een glas water. Waarom er een servet en een verfrissingsdoekje bij geleverd werd is mij niet duidelijk. Wellicht een restant van het verleden?

Hierna kwam een heerlijke zalmquiche met salade met plakjes gerookte zalm. Het toetje ben ik vergeten te fotograferen, ik was weer eens te gulzig: citroenijs met verse aardbeien. Zo wil ik wel iedere dag eten.

Zaterdag hebben wij in het kader van de restaurantweek gegeten bij restaurant Geisha.
Het menu bestond uit een voorgerecht bestaande uit een drietal hapjes, een pangsit (op het menu "dumpling" genoemd, een gestoomde loempia in rijstvel en een bah pao. Alle drie erg lekker en een goede combinatie van texturen en smaak.
Voor mijn heer gemaal, was er een kleine variatie. Hij eet geen schaal en schelpdieren na een vreselijke ervaring met Mosselen. Voor hem was er een loempiaatje met een vegetarische vulling.
En tenslotte het dessert: wat vruchtjes, aalbesjes, een enkele bosbes en een lampionbes. Een taartje met stukjes Nasipeer en een puntje parfait met ahornsiroop en kaneel.
Tot zover was alles prima verzorgd.

Er moet mij een ding van het hart. Waarom moet een glas gewone Chenin Blanc, lekker maar niet bijzonder, 6 euro kosten en een fles Sourci bronwater 5,50? Zo komt de rekening toch nog hoger uit dan verwacht. (2 glazen wijn, 1 IKI biertje en een fles water, plus 2 x het restaurantweekmenu 78,- euro.)

 Ik ben in het rijke bezit van een zoon die kookt. Afgelopen dinsdag verraste hij ons met een door hem gekookte maalijd. Zijn vriendin Fiona, maakte de salade.
Op het bord een in de koekenpan aangebakken en in de oven gegaarde biefstuk, met zelfgemaakte wijn-kaassaus peultjes met taugé en rijst.

Onlangs zijn wij een weekje naar Zuid Limburg geweest. Heerlijk gewandeld langs de Geul en door het Jekerdal via de binnenplaats van Chateau Neercanne naar Maastricht.
Onderweg liepen wij langs Hoeve Nekem, een wijnboerderij in de omgeving van Maastricht. Natuurlijk hebben wij een fles mee naar huis genomen. Ik kan nu beamen dat Nederland een wijnland is. De Rivaner 2008 van Hoeve Nekem is erg lekker. Bij een blinde proeverij had ik nooit geraden dat deze wijn van  een Nederlandse oorsprong is.

Op de weg terug werd ons vrijwel hetzelfde als op de heenreis geserveerd. Weer geen vegetarisch, dus werd het weer vis.
Hier de foto's. Een broodje, boter en smeerkaas, gele rijst met groenten en een stukje onduidelijke vis. Rauwkost en een vierkantje cake.